جواب سوال 1 - علی و دافعه!
باسمه تعالی
با مطالعاتی که داشتم
و البته به کمک مباحثه با دوستانی که دیروز در جلسه هفتگی سفینه النجات حضور داشتند به این نتیجه رسیدم که محبت و رحمت و موده و ... که پیامبر و ائمه اطهار به آن امر شده اند یک محبت منطقی است و بیشتر جنبه خیرخواهانه دارد و به این معنی نیست که پیامبر با همه مهربانی-به معنای لفظی- کند و هر کس هر حاجتی داشت از قبیل مشروع و نا مشروع پیامبر برآورده کند بلکه
محبت منطقی و عاقلانه یعنی پیامبر به سعادت رسیدن همه را میخواهد و اگر امر و نهیی می کند به سود خود مردم است
که آیه 47 سوره سبأ به این معنی اشاره دارد؛
بگو مزدی را که درخواست کردم چیزی است که سودش عاید خود شماست.مزد من بجز بر خدا نیست.
یک مثال
پدری را فرض کنید که فرزندش از او برای خریدن سیگار پول درخواست می کند ؛
الف) اگر پدر بخواهد فرزندش را شاد کند و رضایتش را جلب کند باید به او پول بدهد و او را معتاد کند و آینده او راخراب کند و ...
ب) ولی اگر بخواهد خیر خواهی کند اول سعی بر توجیه فرزند نادان خویش می کند و بعد از دادن پول خودداری می کند و حتی دوستان و رفیقان او را مورد بررسی قرار می دهد که علت این درخواست را پیدا کند و جلو خطر معتاد شدن فرزندش را بگیرد.
حالا اگر عاقلانه و با انصاف نگاه کنیم متوجه خواهیم شد کدام گزینه به مودت و رحمت و مهربانی نزدیک تر است.
حالا کدوم گزینه الف یا ب؟
این مطلب در مورد دیگر معصومین هم صدق می کند.
